Η ελαιοκράμβη είναι ένα εύκολα αναγνωρίσιμο φυτό στα χωράφια με τα κίτρινα άνθη της. Το όνομά του προέρχεται από το φλαμανδικό «coolzaad» που σημαίνει «σπόρος λάχανου». Τα φύλλα της ελαιοκράμβης είναι βρώσιμα και τα κίτρινα άνθη της που αποτελούνται από 4 πέταλα παράγουν καρπούς που περιέχουν μικρούς σπόρους. Η ελαιοκράμβη καλλιεργείται κυρίως για την τελευταία, η οποία παράγει το περίφημο κραμβέλαιο.
Πού, πότε και πώς καλλιεργείται η ελαιοκράμβη;
Γενικά καλλιεργείται στη βόρεια Γαλλία, η ελαιοκράμβη χρειάζεται ένα μάλλον εύκρατο και δροσερό κλίμα. Ωστόσο, θα χρειαστεί καλή έκθεση στον ήλιο για την ανάπτυξή του. Για τον τύπο του εδάφους χρειάζεται δροσερό έδαφος με υψηλή συγκέντρωση αζώτου.
Η σπορά γίνεται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και συνεχίζεται μέχρι το φθινόπωρο, δηλαδή μεταξύ Αυγούστου και Οκτωβρίου. Οι σειρές πρέπει να απέχουν περίπου είκοσι εκατοστά με έναν σπόρο κάθε 10 cm.
Συντήρηση
Παρέχετε παροχή αζώτου, γιατί είναι το κύριο θρεπτικό συστατικό της ελαιοκράμβης. Όσον αφορά τα παράσιτα, προσέξτε τους γυμνοσάλιαγκες που τους αρέσουν οι νεαροί βλαστοί ελαιοκράμβης καθώς και οι σκαθάρια ψύλλων που θα στοχεύουν φυτά στην αρχή της ανάπτυξής τους. Για ασθένειες, η ελαιοκράμβη μπορεί να υποφέρει από σκληροτίνια καθώς και νέκρωση στέμματος.
Συγκομιδή και χρήση
Η συγκομιδή στα χωράφια γίνεται με θεριζοαλωνιστική μηχανή από τα τέλη Ιουνίου έως τις αρχές Ιουλίου. Ανάλογα με το είδος χρήσης (καύσιμο, βρώσιμο λάδι κ.λπ.), η συγκομιδή θα αντιμετωπιστεί διαφορετικά.
Οι κραμβόσποροι χρησιμοποιούνται για την παραγωγή κραμβέλαιου που χρησιμοποιείται για καρυκεύματα. Όταν μετατραπεί σε μεθυλεστέρα, το λάδι θα χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια ως βιοκαύσιμο. Ωστόσο, η ρύπανση που δημιουργείται από την καλλιέργεια της ελαιοκράμβης δεν κάνει αυτό το καύσιμο ενδιαφέρον. Τα υπολείμματα που δημιουργούνται κατά την εξόρυξη λαδιού χρησιμοποιούνται για την παρασκευή ζωοτροφών.
